Hep metroyu kullanıyorum. Yürüyen merdivenlerdenÇıkıyor, iniyor, sonra tekrar çıkıyorum.Rica anonsları.., aynı köşeye oturuyorum. SarıÇizgiyi aşmıyorum. Birilerine çarpmıyorum, özürDilemiyorum. Sağ cebimi kontrol ediyorum, güneşGözlüklerim çalınmasın diye.Cep telefonuma bakıyorum, senden hiçbir şeyBeklemiyorum, hiçbir şey dilemiyorum; ama cepTelefonuma bakıyorum. Belki cesur olursun amaKorkaksın çok fena..

Camdan bulutların altında yatıyorum, yağmur yağarsa ölebilirim.

Yaşamak isteyen bir yanım var biliyorum ama takılıp kalıyorum. Taaa içimde bir başka hayat debeleniyor, o da arıyor kendi kalbinin tanrısını...

Gözlerim gözlerin olmadan bir daha parlamayacakKalbin olmadan odam ısınacak bir ev bulamayacakNe yaptığımı görüyor musun?Nasıl acı olduğunu hissedebiliyor musun?İnsanlar aç bir kurt gibi atlıyor içimdeki küllere... Dışarıdayım aşkım, insanlar çok aç, çok yalnızNe küstah bir hayat kurmuşuz...

Artık hiçbir şey yapmayacağımdan korkuyorlar.Daha güzel susacağımdan daSen beni koru. Yeni aşklar bulamadık.Yeni kelimeler bulduk. Yığdık çamaşır sepetine. KuruSuyla yıkadık. Çok içmedik, çok seks yapmadık, azDuman, yarı-otomatik kurşun. Biliyorsun işte olanları.İnsan kötüdür ya da sonunda kötü olur.

Şehir tıka basa dolu ama içine yuvarlanıpÇıkamayacağım derinlikte kuyular açılmış gibiYaşamak ustalık isteyen bir şey mi hala

O ve ben. Br kez daha yaşamak için...uzun değil ama! Bir kez daha sevişebilmek için, bir kez daha karın ortasında kalabilmek için sessizlikle arkadaş oluruz. Dünyanın bir hücre olduğunu unutmak için inşa ettiğimiz hücrede sessizlik perdeler kadar kirlidir oysa. Hiç hikaye yaşayamaz. Şiir de okuyamaz. Sessizlik elma yiyemez.

Dünyanın artık yeterince ruhani bir yer olmadığını öğreneli çok olmuştu. Peki şimdi bu yalnızlık, sessizlik, terk edilmişlik duygusu da neyin nesi. İbadetlerinin ve inançlarının tanrısıyla baş başayım. Gökyüzünde hala kırık bir el sallanıyor. Burada tanrıya ihanet edebilirim, tanrıya inanabilirim, tanrıyı kaybedebilirim. Burada her şey olabilir, hiçbir şey olmayabilir.

Biliyorum şiirin ayakları yok kalkıp gelsin.Yeterince uzun kolları da yok sevip okşasın.Sadece 'kayıp bir dakikanın dedikodusudur' şiir.

Seni ne kadar çok özledim. Bir sinema salonunda "hayata bağlandığımız bir filmi izlerken" avucuma bıraktığın şeffaf bir taş gibi.